Harpagan-45, czyli wiatr i wstyd

Sobota, 20 kwietnia 2013 · dodano: 07.05.2013 | Komentarze 0

Uczestnictwo w wiosennym Harpaganie to już w moim wypadku dobra, świecka tradycja. W czasie jesiennego jestem niestety zwyczajowo chora.

W tym roku zima zrobiła nam jednak psikusa - do ostatnich dni nie wiedzieliśmy, czy śnieg i lód na Kaszubach w końcu puszczą. Ponadto złapała mnie infekcja, która utrudniając mi korzystanie z siodełka, mogła całkowicie przekreślić mój start.

Ogólnie impreza jak zwykle sympatyczna, ze względu na błoto warto było sporo objeżdżać asfaltami, jednak ja dałam ciała.

Nawigacyjnie wszystko bez problemu, ale moja forma wołała o pomstę do nieba. W ciągu 5 tygodni poprzedzających Harpagana, zrobiłam zaledwie 80km, na dodatek na szosówce(3 tygodnie przed Harpem). Poza tym, wcale nie ruszałam się, utyłam 4kg i ogólnie obraziłam się na świat za przedłużającą się zimę.

No i efekty były - po 60km całkiem sprawnej jazdy i w sumie bezproblemowego zdobywania punktów, nagle przeżyłam odcięcie prądu. W sumie, aby nie spóźnić się (spóźnienia są ostro karane), musieliśmy po prostu zacząć kierować się w stronę bazy.

Jestem niezadowolona, bo w klasyfikacji ogólnej na TR100 zajęłam 45 miejsce na 182. Niby jako kobieta jestem 2 na 32; wyprzedziłąm w sumie regularnie trenujące dziewczyny, ale... Niestety, mnie to nie satysfakcjonuje.

Harp pod znakiem silnego wiatru. Plus - dostałam śliczną kolarską koszulkę od firmy Grey Wolf (dostawały wszystkie uczestniczki, które się na nie wcześniej nie załapały). Dla mnie bomba. Pięknie skrojone i wykonane.

A tu link dla tych, którzy jeszcze nie wiedzą (jakimś cudem), czym jest ta zacna impreza: Harpagan - impreza na orientację